بررسی و تحلیل تأویلات رشید الدین میبدی پیرامون آیات مربوط به "مرگ" در کشف الاسرار

در این پژوهش،دیدگاه های عرفانی و صوفیانه رشید الدین ابوالفضل میبدی درباره آیات مرتبط با «مرگ» در کتاب کشف الاسرار بررسی و تحلیل می شود. مرگ،این پیشامد گریزناپذیر و پراهمیت، پدیده­ای است که به انحای گوناگون در قرآن کریم از آن سخن رفته است. میبدی، آنگونه که شیوه غالب او است، در نوبت سوم کتاب خویش، به تأویل آیات می پردازد. تأویلات او عمدتاً به دو شیوۀ تطبیقی و ذوقی صورت می گیرد که بخش عمده آن به شکل تطبیقی است و در آن مؤلف می کوشد به نحوی مطالب آیه را با اصول و عقاید عرفا و متصوفه مرتبط و منطبق ساخته، بر این اساس آن ها را تشریح کند. در برخی آیات نیز وجوه متعددی را در تأویل  یک آیه بیان می کند که برخی از آن ها ذوقی و برخی تطبیقی است. این نوشتار که موارد یاد شده را به صورت توصیفی – تحلیلی بررسی می کند، نشــــان می دهد که میبدی با تأویل آیات به طرح مباحثی چون موت ارادی عرفا، احوال متصوفه در هنگام نزع، دیدگاه اهل عرفان نسبت به پدیدۀ مرگ و نقش آن در وصال حق و ... پرداخته و با استناد به سخنان، اشعار و حکایات نقل شده از بزرگان دین و عرفان موضوع را تبیین نموده است.